Leen Noordegraaf en Leen van der Zwaag, 2 neven van samen 149 jaren willen graag wat doen voor de medemens in de verdrukking. Veel dingen kunnen we niet maar enkele ook wel. Om die reden willen we graag voor De Friese Rijders hulpgoederen naar het oorlogsgebied Ukraine brengen. Het transport wat wij gaan rijden is voor deze organisatie de 106 rit sinds maart 2022.

Op maandag 4 april halen we de af getankte Renault Master huur bus en een tandem-as aanhanger op in Marum.

Er zijn voldoende goederen om te laden. Eerst laden we de door ons zelf verzamelde goederen, ongeveer 4 m3. Zelf vinden we dat al heel wat, maar dit is in de ruimte nog maar een klein beetje. De rest kunnen we laden in Ureterp bij een opslaglocatie van goederen. Uiteindelijk gaat er 20 m3 aan hulpgoederen mee. Zoals zomerkleding, schoenen, beddengoed, verbanddozen incontinentie materiaal, maandverband en voedsel. Verder voor enig vertier 6 sjoelbakken, legpuzzels, kleurboeken en kleurpotloden, blocnotes en schriften, potloden en pennen. Van een plaatselijke winkel een hele doos vol met zaaizaad (zeker wel enkele kg) van vorig jaar, heel veel groentezaden, bonen en bloemenzaad . Ook wat tuingereedschap.

Dinsdagmorgen om 4 uur loopt de wekker af en we vertrekken op tijd, om half vijf, omdat we goed zijn afgeladen willen we dezelfde snelheid als de vrachtauto’s aanhouden. Onderweg kunnen we wel eten en drinken want er is voldoende tijd, we hebben zelfs wat koffie in een thermoskan van Lianne mee gekregen. De auto rijd goed, maar we hebben van het verhuurbedrijf de boodschap meegekregen dat we niet aan kunnen op de brandstof meter. Oei, opletten dus. Na een paar honderd kilometer tanken we opnieuw om zelf ook zeker te zijn van een volle tank. In Polen hebben we een hotelletje geboekt een kilometer of tien over de grens. Om een uur of zes, na ca 800 km, zijn we daar en gaan eerst een hapje eten, wat we ons prima laten smaken.  Hotel Picaro, een soort Haje, heeft het goed voor elkaar en kunnen we aanbevelen. We gaan op tijd slapen want we willen om 8 uur weer rijden.

Woensdagmorgen verloopt goed. Na een goed ontbijt zijn we op tijd vertrokken om na 650 km in de buurt van de Oekraïense grens aan te komen. We vinden een prima hotel, Hotel Jaroslaw, in Jaroslaw. Een prachtig hotel, redelijk dicht bij de snelweg voor een billijke prijs van € 67 incl. ontbijt. Ze spreken redelijk Engels. We maken voor de volgende dag een planning. Opstaan 6.15, ontbijten en om uiterlijk 7.00 vertrekken naar de grens.

Donderdagmorgen op tijd opgestaan en een goed ontbijt genuttigd. Het lijkt of we de hele wereld aankunnen. We zijn mooi op tijd bij de grens, 7.45 uur. Het gaat voorspoedig en met 20 minuten zijn we op de kant van Ukraine en denken we eigenlijk te vroeg te zijn voor de ontvangers. Omdat Ukraine een andere tijdscyclus volgt is het daar 1 uur later en om 10 uur was het afgesproken tijdstip om de goederen over te laden. Daar zouden we dan Ruslan treffen. Maar de douaniers waren niet van plan om de doortocht snel te laten verlopen en leken wel een modelactiedag na te streven. Er waren veel hoge officieren en er werden regelmatig handen geschud. Ook waren er voor ons busjes met hulpgoederen die helemaal leeg gehaald moesten worden voor controle. Hoewel ook bij wachten onze AOW gewoon doorgaat, waren we er niet gerust op. Via de app op onze telefoon lieten we douane beambten overleggen met Ruslan (2x) maar dit zorgde niet voor meer snelheid. Na soms perioden van een half uur dat echt niemand bewoog, kwamen we net voor 12ven bij de wachtende mannen aan. Zij waren blij en wij niet minder dat we eindelijk aan de overdracht konden beginnen. Na een hartelijke begroeting (wat een fijne kerels zijn dat) zijn we aan de slag gegaan, de auto’s met de konten tegen elkaar om zo weinig mogelijk sneeuw en natte sneeuw binnen te krijgen. We hadden de vaart er goed in en bijna op het eind kwamen de mannen erachter dat ze alle goederen niet konden laden. We hebben een hele hoop dozen weer uitgeladen en de inhoud (kleding) los in de bus gestopt en wonder boven wonder lukte het om alles achter de deuren te krijgen. Een hele rits aan lege dozen hebben we weer in de aanhanger gestopt en mee terug genomen. Ze waren heel blij met alle goederen die we meebrachten. Met name met het zaaizaad van de groenten zoals sla, andijvie, rode bietjes, tomaten, komkommers courgettes en bonen in veel soorten. Ook heel veel bloemenzaad. Al met al wel enkele kilo s. Allemaal overjarig zaad van 2022 maar van goede kwaliteit. Na een kopje koffie hebben we afscheid genomen en heeft Ruslan ons met voorrang tot de grenswachten gebracht. Het passeren ging nu redelijk vlot en ook aan de Poolse grens ging het naar behoren. Om kwart voor vier konden we de terugweg beginnen.

Door alle consternatie hebben we verzuimd om in Ukraine de tank van de bus weer vol te gooien met diesel. We hebben al weer een vijftig kilometer gereden en de tankstations die we passeerden zijn allemaal gesloten omdat het commercieel niet aantrekkelijk is om ze open te houden doordat er weinig verkeer is in dit deel door de oorlog. Omdat de tankmeter niet te vertrouwen is besluiten we van de autoweg af te gaan om niet op de snelweg droog komen te staan. Op de afrit naar Pusnic komen we door een omleiding wegens een ongeval in de buurt in de file terecht. We kunnen ook niet terug, dus maar door. Bij het rijden en stilstaan ineens een hevige klap in de auto en we denken dat er een auto achterop de aanhanger is gereden. Ik ga naar achter om te kijken wat er aan de hand is, maar de achter liggend auto staat netjes een paar meter achter de aanhanger stil. Gelukkig niets gebeurd. Dan maar weer achter het stuur en verder en verder rijden. Dan blijkt dat ik helemaal geen koppeling meer heb, het pedaal ligt ingetrapt op de vloer. Ja dan sta je stil terwijl de auto’ s langs je gaan. Dan maar in de 1ste versnelling en starten zonder koppeling. Het lukt om de auto aan de praat te krijgen en we tuffen in de 1 ste versnelling van de afrit de 1e weg rechts in. Wat een drukte met al die haastige mensen om je heen. Deze regionale weg heeft lintbebouwing en heeft na enkele honderden meters een parkeerplaats waar we stoppen. Nu kan de verkeersstroom weer door en we overleggen/denken hoe nu verder. Recht voor ons staan wat reclamebordjes van Castrol olie en Bosch. Misschien iets met auto s? Leen gaat een kijkje nemen en tot onze verbazing is het een garagebedrijf. Ze spreken echter geen woord over de grens maar hij krijgt ze nieuwsgierig naar wat er aan de hand is en de chef komt even bij de auto kijken. Als een echte monteur is zijn interesse opgewekt en begint de dingen na te lopen. Ondertussen zijn er nog 2 monteurs bijgekomen. Ze komen tot de conclusie dat de hydropomp van de koppeling stuk is. De bus rijden we garageterrein op en de chef pakt een stuk papier in schrijft dat de bus om ca 12 uur morgen klaar kan zijn. Op onze vraag naar de kosten schrijft hij 120 euro. Dat is een goede deal en we geven akkoord. Er blijkt ook een hotel vlak in de buurt en we worden door een monteur netjes gebracht met de auto. We zijn eigenlijk allebei beduusd.

Voor we vertrokken hebben we God gevraagd om met ons te zijn onderweg om deze reis goed te volbrengen. Dat de goederen op de juiste plekken mogen komen. We weten dat er in de groep app voor ons is gebeden. Nu dit allemaal is gepasseerd weten we zeker, dit is geen toeval maar door de Heer geregisseerd. Het maakt ons stil en geeft een rijk gevoel.

Vrijdagmorgen om half twaalf naar het garagebedrijf gelopen en de auto stond al op ons te wachten. De chef had de klus geklaard en de rekening naar hij had aangegeven. We hebben hem hartelijk bedankt. We voelden ons de koning te rijk dat we weer konden rijden en hebben ook de tank met een kop erop gevuld. We zijn richting Duitsland vertrokken om half 1, naar hotel Picaro waar we ook de heenreis hebben overnacht. Tegen zevenen kwamen we aan en er was nog een kamer vrij voor overnachting. Na een warme maaltijd even een stukje gelopen en om kwart voor negen naar bed. We willen om 3.00 rijden om nog een beetje op tijd thuis te zijn.

Zaterdag morgen lukte het om op tijd uit de veren te stappen en om goed drie uur waren we onder weg. Het weer was echt weer slecht, net zoals vrijdag, veel regen met temperatuur net boven nul. In de auto hebben we ontbeten, Lianne had veel lekkere dingen mee gegeven. Het werd pas droog buiten na wel 400 kilometer in midden Duitsland. Geleidelijk werd het beter en thuis scheen zelfs af en toe de zon. Wat ook weer een wonder in deze reis was.

Geen minpuntje? Jawel, Leen schoot mis bij het maken van de foto toen we NL inreden. Doen we de volgende keer beter.

Wat hebben we geleerd deze reis? Dat we stil moeten zijn voor onze Heer, hij geeft ons zoveel zegen en overvloed. Wij zijn blij dat we iets voor onze medemens hebben mogen doen al was het weinig.

Leen & Leen