Sinds onze rit 104 in april zijn we een half jaar verder in de tijd. Toen hoopten we dat er wel vrede zou komen binnen niet al te lange tijd. Helaas is deze wens niet in vervulling gegaan en lijkt de situatie in Ukraine treurig met een nieuwe winter op komst en met nog meer brandhaarden in de wereld. Waarom gebruiken de leiders in de wereld hun verstand niet op een goede manier en laten ze de mensheid niet op zo een grote schaal lijden. We hopen dat we met deze rit toch weer iets van leed verzachten.
Voorbereiding. We zien de aanmeldingen voor de ritten wat afnemen door de lange duur van het conflict Doordat wij in de gelukkige omstandigheid verkeren dat onze AOW tijdens de reis gewoon doorgaat kunnen we geen reden bedenken om de mensen daar niet te helpen. Deze keer komen de financiën meest uit Witharen en omgeving. Voor een rit als deze zijn de kosten toch 8 à 900 euro voor hotels, eten en brandstof voor de Renault Traffic bus. Vooraf hebben we 2 hotels geboekt om niet voor verrassingen te komen staan. 1e hotel net over de Poolse grens en de 2e bij de grens van Oekraïne, nl. Jaroslaw.
De mee te nemen goederen komen deels van de organisatie Friese Rijders, een 6 tal aggregaten met brandstof. Dan verzamelen we in onze kennissenkring goederen en nog wat specifieke zaken bij DorCas.. Deze keer kwam vanuit Oekraïne de vraag voor medicatie en verzorgingsartikelen, autobanden voor met name busjes (slechte wegen), winterschoenen en jassen, warm beddengoed en houdbaar eten, elektrisch gereedschap voor de wederopbouw en schroeven en spijkers etc. Is de bus dan nog niet helemaal vol dan zijn er in de directe omgeving van Drachten nog enkele depots om verder af te laden. Er was weer veel en heel praktisch waardevol spul bij. Alle gevers heel hartelijk dank.
1e dag dinsdag 17 oktober. Vertrek om 6.30 uur. Het is mooi weer om te rijden, helder en droog. De bus is beter dan de vorige en een stukje nieuwer en rijdt dan ook prima. Toch wel lekker als je er 4 dagen in reist. Duitsland is toch wel een mooi land om door te rijden omdat het wel afwisselend is wat je allemaal om je heen ziet. De reis verloopt voorspoedig en zo tegen vijf uur zijn we in Hotel Picaro in Polen.
2e dag woensdag. Vertrek 7.00 uur. We moeten krabben, want het heeft enkele graden gevroren maar dit betekent wel weer mooi weer. Polen is een groot land en het rijden is wat eentonig, er is veel verkeer op de weg. Het is meest erg vlak met wat grote industrie centra zoals Wroclaw, Katowice en Krakau. Maar de wegen zijn goed, vooral in het midden van Polen (ze hebben veel EU geld goed besteedt). Om half zes zijn we bij het hotel. Al met al wel heel sober maar is verder niet erg. We hebben wel wat reserve. Verder gaan we toch vroeg slapen want morgen ochtend moeten we goed in vorm zijn met een gezicht goed in de plooi. Voor zover dat nog lukt.
3e dag donderdag. Vertrek 7.30 uur met een lunchpakket. We zitten redelijk dicht bij de grens en met een kwartiertje staan we bij de Poolse douane. Het gaat erg vlot en voor we het weten zijn we de grens gepasseerd en staan we aan de Oekraïense kant. Nu is het even afwachten, want de vorige keer duurde deze doorgang meer dan 4 uren. Maar van de organisatie hebben we wat nieuwe formulieren gekregen waarop de goederen die we vervoeren geïnventariseerd worden weer gegeven. Dit werkt goed, de Oekraïners zijn correct en vriendelijk en in een mum van tijd zijn we op de losplaats. Maar daar moeten we zelfs nog even wachten op de Oekraïense vrienden die de spullen van ons overnemen. Ook geen wonder want zij moeten uit Ternopil komen en dat is toch 3 uren rijden tot de grens. Het welkom is hartelijk en het overladen gaat voorspoedig. Gelukkig hebben ze een iets grotere bus, zodat alles er gemakkelijk in kan. Ze zijn reuze blij met alle goederen en hebben ons verzekerd om dit bij de juiste mensen te brengen die er mee geholpen zijn. We drinken met ons vieren nog een kopje koffie bij een praatje. (gaat niet zo goed, want hun Engels is niet beter dan het onze. Maar reken er op dat de wederzijdse boodschap voor meer dan 100 procent overkomt) Dan brengen ze ons even tegen de verkeersstroom in weer bij de douanepost om het land te verlaten. Ook dit gaat weer vlot en komen we weer bij de Poolse collega`s. Dit is een EU-grens waar heel degelijk gecontroleerd word. We hadden een jonge vrouwelijke douanier die zelfs de houten betimmering in de vrachtruimte van de bus nog wilde verwijderen. Een oudere rot in het vak heeft dat echter kunnen voorkomen. Om 11.00 uur waren we grens weer over en konden we weer gassen. Het kan niet zo snel want er zit een begrenzen op de bus. Maar voor het gevoel. Deze keer wilden we weer de grens halen van Duitsland, maar net slapen in Polen. Het was al met al toch half negen dat we in een hotel waren, in de buurt van Cottbus, Route nu via Berlijn en heen via Dresden. Een hapje eten en nar bed want we willen vroeg rijden.
Dag 4 vrijdag. Omdat we vandaag de bus ook weer willen inleveren bij de verhuurder zitten we voor vieren alweer achter het stuur. Het is bewolkt en lang donker en ze zijn met wegwerkzaamheden bezig over grote lengte. Tegen een uur of zeven begint het ook nog te regenen, maar we hebben een goed dak boven ons hoofd. Het rijdt niet zo vlot onder Berlijn door maar we beloven elkaar een lekker ontbijtje binnen korte tijd. Als dat zover is laten we het ons goed smaken. Dan gaan we ook weer vol goede moed verder en zo komen we tegen één uur thuis in De Wilgen aan. We eten een hapje en brengen de bus terug naar Marum.
We hadden samen een hele fijne en zorgzame bijrijder. Dank u wel.